Η συνεργατικότητα, όπως και η ανταγωνιστικότητα, είναι πράγματα που διδάσκονται. Διδάσκονται συνήθως έμμεσα, από τις συνθήκες που μας περιβάλλουν και από τις σχέσεις που δημιουργούμε από μικροί με άλλα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας. Σήμερα όλο και λιγότερο δεχόμαστε από το περιβάλλον μας τα ερεθίσματα που θα μας κάνουν να συνεργαστούμε δημιουργικά μαζί με άλλους. Όλο και περισσότερο μας περιβάλλουν συνθήκες και σχέσεις ανταγωνιστικές. Η απομόνωση του ατόμου μεγαλώνει. Ο ανταγωνισμός γίνεται τρόπος ζωής αλλά και τρόπος σκέψης. Το «Μαθαίνοντας τα παιδιά να συνεργάζονται» μιλάει για την αναγκαιότητα μιας πλατειάς, οργανωμένης και ενσυνείδητης προσπάθειας για να εκπαιδευτούν τα παιδιά από μικρά στην τέχνη της συνεργασίας. Μετά από μια σύντομη θεωρητική εισαγωγή, κάνει ένα πρώτο πρακτικό βήμα προς αυτό το σκοπό: Παρουσιάζει ένα πρόγραμμα ομαδικών ασχολιών που μπορεί να εφαρμοστεί μέσα ή και έξω από το σχολείο. Προσφέρει ιδέες και ερεθίσματα στον Δάσκαλο και τον Παιδαγωγό που ψάχνει να βρει τρόπους για να μάθει τα παιδιά να συνεργάζονται.